Het Tasssen Museum

Met z’n tweetjes liepen Isabel en ik door het Tassenmuseum op de Herengracht. Wat een schitterend herenhuis!
De entree zag er meteen al zeer stijlvol uit.
We werden bijzonder vriendelijk ontvangen en ‘liften’ meteen naar de derde etage.

De geschiedenis van de tas vanaf de 16e eeuw: Je kunt je niet voorstellen wat een prachtig handwerk (borduurwerk, kralen, zilver, glas, hout, enz, enz) er in de loop der jaren is geleverd. Dit alles in prachtige vitrines en inbouwruimtes opgesteld.
We hadden natuurlijk veel commentaar op allerhande spullen, maar ook waren we enthousiast over de mooie en zeer luxe materialen.
Regelmatig herkenden we veel tassen van vroeger en daar vertelden we onze eigen verhalen bij.

Van de bovenste verdieping zakten we langzaam naar beneden.
Al kletsend over de goede oude tijd namen we op de eerste etage koffie met heerlijk gebak.
Daar zijn ook twee zeer goed ingerichte stijlkamers, waar je kunt ‘High-Teaën’.
Op de begane grond is de museumwinkel met moderne tassen en kaarten.
Heerlijk is het om daar rond te neuzen. Jammer dat de prijzen nogal aan de hoge kant zijn.
Na twee uur stonden we weer buiten en ging ieder zijn eigen weg.
Ik had een goed gevoel over dit uitstapje en vind het een aanrader.

Sigrid

O. heerlijk Parijs!!

(Door Ria Heijman)

Vier dagen zijn we, acht man sterk, naar Parijs geweest
En echt waar, het was vier dagen feest.

Hoewel, de heenrit was het weer niet “je dàt’.
Maar De Bilt had al dagen van de voren ingeschat
dat tot het tot het weekend erg regenachtig zou zijn.
en pas daarnà kwam weer wat zonneschijn
Noch dit vooruitzicht, noch de lange files konden ons deren

Maar toen we na uren zitten de chauffeur hoorden beweren
dat we nu spoedig in Parijs zouden zijn
verheugden we ons toch op het eind van de reis
en op het heerlijke diner in ons hotel, dat bij de prijs
volgens ons tenminste, was inbegrepen maar o jee,
de gids zei:”Nee,
dan heeft u uw werk niet goed gedaan.
Verzorging n.v.t. heeft in de brochure gestaan”
Truus boog beschaamd heel diep het hoofd.
‘Volgende keer zal ze beter lezen heeft ze beloofd.
De kamers in het hotel waren wel heel erg klein
Maar de bedden goed en de badkamers rein.

Vlak bij het hotel was een leuke tent
waar we voor weinig euro’s werden verwend
met heerlijke salades of een croque madame
en waarbij natuurlijk ook de nodige wijn op tafel kwam
Ook de tweede en derde avond hebben we daar gedineerd,
ofschoon de gids, Kees, had beweerd
dat er verderop veel gezelliger tenten waren
maar de zoektocht van de tweede avond hadden we ons kunnen besparen
Te somber, lawaaiig, te vies of met een menu dat niet was te lezen
“Nee hoor, we gaan weer terug hier moeten we niet wezen”
was dan ons commentaar.
We waren het altijd eens met elkaar.

Op onze gids Kees hadden we van alles aan te merken
Hij kletste te veel, kon zich niet beperken
tot het geven van een korte vooral duidelijke mededeling
zonder eh, eh eh gestotter en van verveling
maakte hij ons aan het gapen.
Een enkeling ook wel aan het slapen.

De eerst dag: Musee dÓrsay en vooral de impressionisten.

.

Kees veronderstelde dat wij er alles van wisten
en met een museumjaarkaart als echte museumvrinden,
tussen al die stromingen en namen zelf onze weg konden vinden

We dwaalden dus zonder hulp en uitleg door zalen en gangen
en begonnen na een uurtje naar koffie te verlangen.
De koffie met gebak (schandelijk duur) smaakte goed
en dat gaf ons weer nieuwe moed
nog een uurtje aan CULTUUR te gaan doen want, maakten we elkander wijs
Dat was tenslotte het doel van onze reis.

Lunchen in de Tuilleriën dat leek ons wel wat.
Maar je moest voor toegang €2 betalen en dat
vonden we idioot dus zochten we gauw een klein terras,
waar de lunch niet te duur en toch lekker was.

’s Middags rijtoer door Parijs langs bezienswaardigheden, die iedereen kent
.Ook naar de Sacré Coeur, zo’n: ‘Je moet er geweest zijn’ monument.
We wilden naar boven maar niet te voet.
Wat jammer nu dat het treintje het vandaag niet doet.
Maar je kon ook naar boven met een bus
en dat deden we dus.

Place Pigal was niet meer wat wij ons herinnerden uit onze “jeugd
“Nee, druk, vies en rommelig en we hadden ons er zo op verheugd
Dat beroemde pleintje weer te zien.
Of zijn onze herinneringen te mooi, misschien?

Half zeven waren we weer in het hotel
doodmoe, dat snap je wel
Na een warme douche en een uurtje rust boven op bed,
gingen we naar onze stamkroeg en hadden onder het eten, zoals gewoonlijk, reuze pret

Vrijdags kwart voor zeven de wekker, vroeg uit bed
want we gingen naar de tuinen van Monet.
Een lange rit met een eindeloos verhaal van onze vriend
Als hij voor elke éh’ éh’ betaald wordt heeft hij goed verdiend.

In het huis van Monet waren veel van zijn schilderijen tentoongesteld
maar dat waren reproducties, werd ons verteld.
Ook de oude prenten uit Japan waren wonderschoon.
Maar de bloemen en vijver vierden voor ons de boventoon.

Tijdens de lunch op een gezellig terrasje moest Ria natuurlijk weer bellen
Maar dit keer kon ze eindelijk dolgelukkig vertellen
dat ze nu overgrootmoeder was
Alles goed met moeder en kind, Ria in haar sas

Na 3 uur moesten we jammer genoeg terug naar Parijs
Musee het Louvre was ook een ‘must’ van deze culturele reis
We reden erheen. Kees vertelde wat we daar allemaal konden zien
“Maar wilt u liever wat anders misschien?
Het kan ook zijn, dat u liever niet weer een museum bezoekt.
Al heeft u natuurlijk niet voor niets deze reis geboekt.”

Wij wilden liever wandelen naar de Place de la Concorde en de Champs Elisee
Dat was wel verder dan we dachten dus het viel in de hitte niet mee.
om te voet daar heen te gaan.
Maar gelukkig zag Dini een bus bij een bushalte staan
Die ons helemaal naar de Arc de Triomph heeft gebracht.

Toen terug met de metro, dat was moeilijker dan we hadden verwacht.
“We zitten verkeerd” riep iemand luid
En zonder na te denken stapten we uit.
Na wat zoeken en vragen werd het raadsel opgelost:
We hadden wél goed gezeten. Maar het heeft ons 2 keer betalen gekost.

Isabel was alleen op stap gegaan, Prère Lachaise, en St Michelle
Zo’n dagje op haar eentje beviel haar wel.
Ze was ook in Parc Pompidou en had daar reuze pret
Kwam ‘s avonds laat thuis, niet met een aardig Frans mannetje maar met een zwartgenopte pet.

De laatste ochtend al om half 7 al uit bed.
We moesten naar huis, het was uit met de pret
Het was zondag en niet druk op de wegen
In tegenstelling met de heenweg was er ook helemaal geen regen,
dus konden we vlot doorrijden en waren om half 12 in Lille,
een stad die ons best goed beviel.

Natuurlijk wees Kees ons er op dat we daar waren om naar het Palais des Beaux Arts te gaan

En Dini, Truus de Koning en Isabel wilden wel, maar de rest van ons vond er niets aan.
Wij gingen op zoek naar een prachtige kathedraal
en, natuurlijk , zoals in dit verhaal, al vaker is gezegd:
We kwamen in een gezellige eettent terecht.
Waar Ria haar tand doorslikte,
Zodat de anderen van het lachen haast stikten.
Vooral om de droge opmerking van Ton,
dat Ria nu morgen wel op een potje poepen kon

Daarna vervolgden we de reis tot Utrecht, daar stapten we uit
en dineerden in Hoog Catrijne tot besluit.
Om half tien waren we allemaal weer thuis, doodmoe
Nu lekker in je eigen bedje en oogjes toe.