Nu het zijstraatje in waar, op de hoek de smederij staat. Dit roept bij mij herinneringen op aan mijn ouders. Aan de overkant een kruidenierswinkeltje, maar die had het vroeger vast niet zo druk, het was nu stampvol. Dan langs de gracht en langs de zeilmakerij en kapper nog een keer de hoek om. Daar staat het pand dat we beslist niet mogen missen. Het is het kaaspakhuis ui Landsmeer. Dit is in 1980 naar Enkhuizen vervoerd. Dat is een heel spektakel geweest, waar het halve dorp voor was uitgelopen. Het is namelijk gestut aan de binnenkant, in z’n geheel verplaatst. In de Dorpsstraat met een kraan op een dieplader gezet en via de
Tormentilstraat naar het water van het Ilperveld gereden. Maar er moesten wel hele kunststukken uitgehaald worden om met dit gevaarte o.a. de bochten te maken. Daarna op twee dekschuiten door het Ilperveld naar het kanaal en dan over de dijk tillen om tenslotte naar Enkhuizen te kunnen varen. Hier moesten we natuurlijk worden vereeuwigd. We willen ook nog even naar de apotheker om zwart op wit te kopen, echte ouderwetse. Nu nog even aan de herinneringen van Sigrid werken, “het schooltje”. Dus de ring om de kerk kwam nu aan de beurt.