Friesland Workum 13+14 Mei 2008



Met z’n drieen, Cobie Ria en mijn persoontje, gingen we naar Friesland en wel Workum. Eerst met de trein naar Enkhuizen en daar met de boot naar Stavoren. Op die boot raakten we in gesprek met een leuk stel, die ons vertelden , waar we een fiets konden huren, wat een leuke bar was, en ook dat we echt moesten gaan fietsen, eerst naar Hindelopen en zo verder naar Workum. Dat was een goed idee, dan maar meteen achter de fietsen aan. Mooie blauwe fietsen voor Ria en mij en Cobie moest het met een wat rustiger kleur doen.

Al snel volgden we de dijk in dat schitterende weidse landschap.
Een rustpauze er bovenop gaf uitzicht op het IJselmeer, waar kinderen met een paardje de zee ingingen. Oh wat een heerlijk weer, en wat een uitzicht. We voelden ons als God in Frankrijk, maar we moesten nog verder.

Hindelopen moest nog ontdekt worden, een slaperig stadje, waar de tijd scheen te hebben stilgestaan, behalve dan bij het Kalkoentje waar ze heerlijke koffie met gebak hadden. En die extra calorietjes zouden we er wel weer af fietsen.

Mooie huisjes en een pittoreske sluisje, waar net een schip klaar lag om geschut te worden. En dan weer door dat weidse landschap met behoorlijk veel wind tegen, volgens Ria windkracht 10. We hadden wel 3 taartjes kunnen eten, we hadden het er allemaal weer uitgetrapt.

Het hotel in Workum lag aan de rand, en zo vonden we het al snel, een heel gezellig en mooi hotel en toch niet te ver van het centrum. De naam is ,,Gast-Inn Workum ,,

In het centrum was een heel leuk restaurant met een aspergemenu, waar je ook het mooiste Workumer aardewerk kon bekijken. Het heette dan ook ,,It Pottbakkershûs,,. Jammer genoeg vielen mij de asperges wat zwaar op de maag, maar gelukkig konden Ria en Cobie er met volle teugen van genieten. Ik had hier een kennis, waar ik in de oorlog gewoond heb, die mij op de fiets, van het restaurant kwam ophalen. Daar heb ik met hem en zijn vrouw de avond doorgebracht, waarna hij me op de fiets weer naar het hotel bracht. Op het eind kwam mijn rok tussen de spaken terecht, wat een situatie, ik stond zowat in mijn onderbroek midden op de rijweg en lag dubbel van het lachen, maar gelukkig na wat geruk en getrek kwam de rok er weer heelhuids tussen uit. Het was best al laat geworden, gezelligheid kent immers geen tijd. En Cobie was nog wakker ze dacht, dat ik dan niet binnen kon komen.

Toch waren we de volgende ochtend al vroeg uit de veren, want na een heerlijk ontbijtje gingen we naar het Jopie Huisman museum. Een prachtig gebouw met een schitterende collectie. Alle vodden en oude zaken kunstig met veel liefde geschilderd. Ook een film over zijn leven en werken werd daar vertoond en gaf een goed beeld van de mens die Jopie Huisman was.

Hoe mooi en leuk Workum ook was, wij moesten weer naar huis. De bagage weer op de fiets gepakt en we waren al bijna weg, behalve ik, want oh hemel waar was mijn tas met mijn fietssleutel, het hele hotel hielp mee met zoeken. Ria en Cobie waren al weg, De eigenaar van het hotel pakte zijn auto en reed achter die twee aan, en wat zag hij, een tas, die los bovenop het koffertje van Cobie stond. Dat hadden ze helemaal niet in de gaten gehad. Ik was gered, en gezamenlijk konden we onze weg vervolgen. Langs meren en bloeiende bermen, door een schitterende omgeving met de zon aan de hemel.. We kwamen ruimschoots op tijd in Stavoren, en zo konden we toch nog dat leuke cafeetje bezoeken. Daarna een rustige tocht met de boot en de trein, en met een goed gevoel arriveerden we weer in Landsmeer.