Dag 3 Zondag 22-6-’08 Waterford naar Tralee

Vanuit het Dayshotel in Waterford had ik een mooi uitzicht over de rivier, Maar niet lang, want we gingen naar Tralee en er werd op mijn koffer gewacht. De weg was prachtig, al die verschillende kleuren groen, hier allemaal stukjes land afgebakend met struikgewas, dan weer zicht op een baai, die in de Atlantische Oceaan uitkwam. Dungarvan Harbour heette die baai. Ook land inwaarts zie je eb en vloed. We reden in Westelijke richting naar Midleton, waar de oude Jameson whisky fabriek stond en wij een rondleiding kregen in het Jameson Heritage Centre. Na een korte film kregen wij een rondleiding, en na afloop mochten 4 dames en 4 heren, het verschil tussen de verschillende whiskey’s proeven, Canadese, Schotse en Ierse whiskey. Ria deed dat natuurlijk met veel ervaring heel goed, waar ze dan ook een oorkonde voor kreeg. Daarna reden we verder naar het Blarney Castle met de kissing stone, dat wilde zeggen, dat we de steen achter over liggend moesten kussen, waarna we de gave van welbesrekendheid zouden krijgen, die steen was wel helemaal boven in de wand ingemetseld, dus we moesten er wel iets voor over hebben. Maar zie de foto, het is me gelukt. De bus stond alweer klaar om ons door een prachtige omgeving naar Tralee te brengen, naar ,,The Earl of Desmond Hotel,, Hier kregen we ook het diner en onze kamer. Wij waren zeker niet de enige, er waren nog meer groepen, maar alles was goed verzorgd.

Dag 4 Maandag 23-6-’08 Tralee

Stond ik toch al met mijn koffertje beneden bleven we nog een nacht. Ik had het natuurlijk weer niet goed gelezen. Vandaag hebben we een prachtige tour voor de boeg. Jammer genoeg goot het, maar na een korte rit konden we droog bij de ,,Red Fox Inn,, komen, waar de Irish Koffie al klaar stond. Het was er erg druk, en ik heb toch maar een gewone koffie genomen. Buiten lag een berg turf. Hier wordt nog sporadisch turf gestoken. Dit is weer echt zo’n bus plaats, maar wel heel leuk met de wanden en het plafond vol gehangen, met allerlei zaken. Dit keer zaten we voorin de bus, zodat ik al die prachtige vergezichten goed kon nemen. We reden een poos vlak langs de zee, of liever gezegd de Atlantische Oceaan. Bij een fotostop stond dan ook iedereen te knippen. Bij Waterville hebben we in een heel leuk zaakje, Peter’s cafe heette het, geluncht. Kleine broodjes, muffins, die de man zelf bakte. Echt een vissers plaatsje. Charly Chaplin stond er ook met zijn vriendin (kersvers). Veel muurtjes van stapel stenen, en in de verte de bergen van de Ring of Kerry, waar we al snel waren. Daar waren mooie vergezichten met palmbomen en exotische planten, onder andere 2 mtr hoge rode bellen fuchsia’s, dat komt door de warme Golfstroom, daardoor is het ’s winters tussen de 5 en de 9 graden. Het is dan ook een subtropisch klimaat, maar ik vind het nat en koud. Toen we weer stopten ben ik omhoog geklommen en heb het uitzicht van bovenaf bekeken. Er zat een man met 2 geiten en een lammetje en nog een kat in een emmertje. Als je er een foto van maakte moest je hem iets geven. Ach, zo probeert iedereen wat te verdienen. In Kenmare Stonden leuke gekleurde huizen met prachtige uithangborden. Daar stond ook de Holy Cross Church met prachtige glas in lood ramen, waarvan de grootste in München was vervaardigd. Via Sneem Kwamen we bij het Nationaal Park, waar in de 19^de eeuw Koningin Victoria en haar hofdames, van het uitzicht over de meren van Killarny, had genoten. Sindsdien heette het daar dan ook ,,Lady’s View,, Verder reden we door dat mooie bos, waar we zelfs nog een paar fietsers tegen kwamen. De bus paste maar net door het tunneltje. En zo kwamen we weer bij ons hotel in Tralee, waar ’s avond muziek en dansen was.

Dag 5 Dinsdag 24-6-’08 Tralee Lisdoonvarna

Vandaag gaan we weer verder via leuke dorpjes, en een koffiestop bij een prachtige gelegenheid met mooi betegelde toiletten en binnen glas in lood ornamenten. Het landschap is wat vlakker en wat geler dan gisteren. Zo kwamen we bij het Bunratty Castle uit de 15-16 eeuw met een openlucht museum, dat een beeld gaf van het leven in het begin van de 20^ste eeuw. Compleet met huisjes pub, school, een heel dorp. Maar na 2 uur wandelen was mijn hoofd vol en mijn maag leeg, maar in de thearoom was dat snel verholpen Toen ik boven op het kasteel stond, jawel alle trappen weer op gelopen, waaide er een harde ijskoude wind, dus 1 fotootje gemaakt en weer naar binnen. Net voor de regen. zaten we weer in de bus. Daarna viel ik aldoor in slaap en kan ik er niets over vertellen, totdat we bij het Hydro Hotel in Lisdoonvarna aankwamen. Ik moest een hele lange gang door, en de kamer was klein, maar wel gezellig. Het eten was er beter dan in de voorgaande hotels, maar ook weer 2 á 3 groepen achter elkaar. ’s Avonds zou er net als gisteren muziek zijn, en om half 10 ben ik een kijkje gaan nemen. Alle Fransen dansten, sommige oud en gebocheld, zo ontroerend lief, zoals die dansten. En geen Hollander op de dansvloer. Ik heb toen eerst met 2 Franse dametjes gedanst, en daarna zowaar met een Ier, die heel goed danste.Daar heb ik verder de hele avond mee gedanst. Van ballroom tot rock en roll. Nog een kusje in de gang, en toen heb ik hem maar terug gestuurd, want hij werd wel erg enthousiast. Maar het was leuk.

Dag 6 woensdag 25-6-’08 Lisdoonvarna

Na een heerlijk heet bad kon ik de dag weer aan. Het ontbijt werd dit keer uitgeserveerd. Van daag gingen we naar de Cliffs of Moher. Het was weer groen en heuvelachtig. Er staan veel nieuwe huizen. Soms gesierd met veel beelden, mooi of niet mooi. Ook de prachtige versierde gevels zijn de moeite waard. In de heuvels zien we veel gestapelde muurtjes als afscheiding tussen de akkers. Dan zijn we bij de Cliffs, de hele weg is met stenen platen afgezet, zodat niemand naar beneden kan rollen. De wind is stormachtig en er is haast niet tegenop te tornen. Stijl uit de Oceaan rijzen de Cliffs op. Het water beukt tegen de rotsen, prachtig dat natuurgeweld. De toren mochten we niet op, die was afgesloten, maar goed ook, we waren er anders beslist afgewaaid. Ook de andere kant gaf een mooi beeld. We gingen tot het bord, met please do not go beyond this point, dat was het einde. In de wei lag alles bij elkaar, moeder koe, het kalfje, en zelfs pappa stier met z’n dikke kop en een ring door zijn neus. Er was een prachtig bezoekers Centrum, met een tentoonstelling en een film over de Cliffs. Net of je er zelf overheen vloog en dan weer het water indook. Ik werd er wel een beetje draaierig van.

De weg terug naar het hotel ging snel. Daar even uitgerust van al dat geklim, en dan het dorp in. Veel was er niet. Een piepklein plein met wat beelden, wat hotels en een pub en een kerk, o, ja De Spar, niet te vergeten. Wel een heerlijke pizza gegeten, en weer terug naar het Hotel. Lekker op bed gelegen met 1 oog naar de TV. Natuurlijk heerlijk ingeslapen. Na het diner zaten er alweer verschillende TV te kijken, voor de halve finale tussen Turkije en Duitsland, maar wij gingen het dorp in naar de Ierse muziekavond. 3 Meisjes met een gitaar, een harp en een keyboard, die er prachtig bij zongen. Er kwamen steeds meer mensen van onze groep en ook de Franse groep. Zo’n avond is zo voorbij. In het Hotel heb ik nog een foto van die lange gang gemaakt, want zo lang had ik nog nooit gezien!

Dag 7 Donderdag 26-6-’08 Lisdoonvarna Hydro Hotel

Na het ontbijt met ons ploegje het dorp in, op zoek naar de viswinkel. Buiten een grote vis van mosaic, binnen een winkel met allerlei heerlijke zaken, maar we kwamen eigenlijk om het filmpje over het roken van de zalm te zien. Dat was best interresant. Ze verkochten er ook regenjacks, en dat was niet overbodig, want toen we weer naar buiten stapten plensde het van de regen. Gauw een koffie zaakje opgezocht, en dan naar het Hotel, waar mijn kamer steenkoud was. Dan maar beneden wachten, want om 1 uur gaan we de Burren verkennen met een vriend van Geer-Jan, die hier al 8 jaar woont.We reden eerst langs de kust, over hele smalle wegen waar je wel 100 km mag rijden, maar niet kan. Een bus als tegenligger, is echt een probleem. Achteruit, een beetje vooruit, heel langzaam,en een beetje opzij, ’t is gelukt. We kunnen weer verder, en zo kwamen we bij het Burrenhouse, daar kon je lunchen, maar er was ook een prachtige dure winkel bij, met aparte kleding. Buiten stond een bronzen pelikaan. Door het sub-tropische klimaat vind je hier ook heel veel verschillende dier en planten soorten. Ook met wegwijzers zijn de Ieren goed, het liefst allemaal bij elkaar aan 1 paal.

Het landschap is vol rots stenen en kalksteen, waarin in de loop der eeuwen de kalk weer tussen uit is geslepen, zodat er gleuven en putten zijn ontstaan, waardoor het water wegsijpeld en ergens anders weer als een meertje of riviertje te voorschijn komt. Er zijn nog streken waar Cealic wordt gesproken, een moeilijke taal, die op geen enkele taal lijkt. Het wordt verplicht op school onderwezen, hoewel hier geen leerplicht bestaat, gaan de meeste kinderen wel naar school. We gingen langzamerhand van de zee af, en kwamen bij de Dolmen, die 3500 B.C. daar neergezet waren. Het gaf wel een bepaald gevoel, maar jammer genoeg begon het weer te gieten. In het Hotel gekomen was mijn kamer gelukkig weer warm. Na het diner mee naar de Ierse Pub, waar de muziek pas om half 10 begon. Ik ben terug gegaan en heb in het Hotel voetbal gevolgd, 3-0 voor Spanje, ook leuk ,alleen jammer voo Hidding. Weer terug naar de Pub, waar de muziek al was begonnen. Het was er druk, gezellig, en er waren er veel van onze groep. De muziek was vrij eentonig, maar toch wel leuk. Een viool een soort arcodeonnetje en een gitaar, maar om 11 uur was het echt tijd om terug te gaan. Morgen vroeg op half 8 ontbijt , om half 9 vertrek

Dag 8 Lisdoonvarna – Dublin 27-6-‘08

We reden eerst richting Galway. Ons groepje had de plaatsen vooraan veroverd. Ik zat lekker rustig iets verder op mijn bankje alleen, waar ik af en toe lekker kon indutten. Met 1 koffie stop reden we recht door naar Dublin, waar we onze ogen uitkeken naar de hoeveelheid stadsbussen, die er rond reden. We kregen een Engels sprekende gids erbij, maar ze sprak Duits. Die ons alles over Dublin vertelde. De vlag van Ierland is oranje, groen, geel.
Van de studentenhuizen naar de Universiteit loopt een brug dwars over de straat, en in de bodem lopen alle kabels voor de P.C.’s. Dan zien we een prachtige pub, die ieder jaar een prijs wint met zijn hanging baskets. En een bankgebouw met een gouden bol ervoor. In een brandweerwagen zitten ze een ijsje te eten, dat is ook blussen. Ook een stuk oude stadsmuur is nog te zien. De lantaarns zijn juweeltjes. Bovenop 3 shamrocks (klavertjes) en de stelen vormen de harp. De klaver en de harp zijn de symbolen van Ierland. Händel leefde lange tijd in Dublin en schreef zijn Messias in de Cathedraal van Dublin. Daar bouwde hij dus zijn trappenhuis van Halleluja’s naar de hemel. De rivier Liffey, die dwars door Dublin stroomt, staat met de zee in verbinding en heeft dus eb en vloed. De rondvaart boten kunnen alleen uitvaren als het tij in het midden tussen eb en vloed zit, want anders lopen ze vast of ze komen niet onder de bruggen door. Als je over mag steken, zie je op een groot bord, door middel van kleine lampjes, een figuur lopen. Met Geer Jan onze gids gingen we mee naar de binnenplaats van het Trinity College. Er stonden prachtige gebouwen met pilaren omheen. Daar bevond zich ook het boek van de Kelts, geschreven in # 900. Het is de Bijbel. Om het goed te houden slaan ze iedere dag een bladzij om. Hier hebben ze ook een grappige manier van reclame maken. Staande in karretjes op 2 wielen. Dan het beeldje van de veel bezongen Molly Malone. Als we eindelijk weer allemaal in de bus zitten moeten we nog een klein stukje over de tolweg rijden, en dan komen we bij een immens groot Resort met verschillende hotels. Wij gingen naar City-West Hotel. Mooie kamers, lange gangen en schitterende lampen in de eetzaal.Het eten was prima, alleen moesten wij ons haasten, want voor Ierse begrippen waren wij laat. Morgen om half 5 op, dus nu moet ik echt gaan slapen, want we gaan met de boot naar England. Ja, het einde van de vakantie nadert!

Zaterdag 28-6-’08 Van Dublin naar Londen

We stonden allemaal in de hal, waar de koffie al klaar stond met een ontbijt pakketje. Dat moest wel om op tijd bij de boot te komen. We varen naar Holyhead in Nord-West Wales. Er waren veel jongelui aan boord, ik denk door het week-end.
Ria en Cobi waren verstandig en lagen heerlijk te slapen. Na ongeveer 3 uur waren we in Wales. Jammer dat we er zo snel doorheen reden, want het was prachtig met beekjes en watervallen. We stopten even bij zo’n waterval en later bij een leuk dorpje voor een koffie stop. Toen moesten we nog wel 300 km rijden. Onderhand konden we op de TV naar Tineke Schouten kijken. Dat was leuk. We sliepen weer in een Oneday hotel, maar niet zo leuk, als in Swindon. Het eten was ook iets minder. De kamer wel ruim. Morgen 7 uur ontbijt.

Dag 10 Van Londen naar Landsmeer

Vroeg ontbijt en snel weg naar Dover. Door een wegomlegging moesten we flink doorrijden, maar we waren ruimschoots op tijd voor de boot, die niet met trossen vast lag, maar met magneten, die zich langzaam losmaakten. Dan lieten we de kalkrotsen achter ons. Het was heel druk op de boot, zeker omdat het Zondag was. Al gauw werd het op het dek te koud, en begon het rondhangen beneden. Ongeveer anderhalf uur. En daar kwam Calais in zicht, eerst de haven en daarna ook het stadje zelf, alleen wij moesten nog wachten, totdat we naar de bussen konden. Ja, je gelooft het niet, de zon scheen zowaar. Dat was in ieder geval een goed welkom. Nog een gezamenlijk diner, en daarna werd iedereen weer afgezet, waar hij opgestapt was. Na een prachtige reis waren wij weer thuis. Ook fijn!