Een wonderbaarlijke avond vol Indiase magiërs en Ramana

Dat beleefde ik gisteren in het Tropen Museum. Een heerlijke echte Indiase sfeer.
Ramana was de winnaar van de Nederlandse Uri Geller Show, hij leerde het vak in India, aan de Academy of Magical Sciences en aan de Vazhakunnam Namboothiri School of Magic. In India wordt Magie als wetenschap gezien, en het werd van oudsher in paleizen en op straat uitgevoerd.
De magiërs (jadugars) reisden van dorp naar dorp vaak begeleid door muziek. Wij zouden ze illusionisten of misschien goochelaars noemen.
Buiten Ramana waren er nog 2 vaders ieder met hun zoon en een tolk, die niet verder kwam dan: dank je wel”.
Heerlijk in de kussens zag ik het eerste deel in de marmeren hal, later kon ik de tijd verdelen door heen en weer tussen 3 podiums te wandelen.
Na de pauze gingen we naar de grote zaal, waar ik de rijkdom van onze koloniale tijd weer in al zijn glorie kon zien, zoals het prachtige houten plafond met grote figuren, die peinzend op ons neerkeken.
Nu trad Ramana zelf op, een blonde man, waar niets Indiaas aan te ontdekken viel. Omdat de zaal groot was werd alles op een heel groot scherm op de achterwand van het podium vertoond. Zo kon ik toch de muziek ook goed opnemen.
Al met al een boeiend geheel, waarvan ik genoten heb. En dat voor een tientje, helemaal in India

Amicitia in Rosso

Vrijdag 7 November 2008 gingen we met verschillende auto’s naar Zaandam, om daar eerst heerlijk te eten bij Humphries. Altijd gezellig, we waren met z’n tienen.
Bij het Zaantheater was het druk. Het zag er rood, want er was gevraagd zoveel mogelijk iets roods aan te trekken, omdat onze Landsmeerse Muziekvereniging Amicitia daar vanavond zou optreden met het grote gelegenheidskoor. Het werd een geweldige avond, ook het wel bekende Rozenberg Trio en Nhelley dela Rosa traden op. Dat was nog niet alles, want een prachtige vrouw hing in de gordijnen, ik dacht nog even, dat ga ik vanavond ook proberen, maar toen ik zag welke kunsten ze allemaal uitvoerde, zag ik daar toch maar van af.
Aan het einde dansten nog twee schaars geklede meisjes, die alle rondingen op de juiste plaats hadden,.het was een feest voor alle zintuigen.
Maar het feest was nog niet ten einde, want in Landsmeer gekomen ging het gewoon door in het Dorpshuis met Piet Plof en de Rockets.
Dus wie niet in het Dorpshuis is geweest hieronder een kleine impressie van wat jullie gemist hebben.

Wandeling over de Wallen met Dick Keijzer 6-8-‘08

Ja, het klinkt misschien een beetje vreemd, om met 11 vrouwen over de wallen te gaan, maar niets is wat het schijnt, zo ook hier.

Het was in de morgen en we bekeken de architectuur, en daar was heel veel te bekijken, en door Dick zo mogelijk nog meer te vertellen. Jammer dat ik geen fotografisch geheugen heb, maar er is gelukkig nog wel iets blijven hangen.

We wandelden vanaf de Prins Hendrikkade de Zeedijk op en meteen aan het begin stond ooit de Olafspoort, waarbij we zo’n beetje begonnen. Geen poort te zien, helemaal niets is daar van overgebleven, slechts de naam van St. Olaf en een beeldje in de muur.

Wel een prachtig huis met de naam ,,in de lompen,, wat ook weer iets anders betekende dan wij dachten, dat waren klonten suiker, en geen oude lorren.

Dan een wondermooi uitzicht over het Kolkje, met het huis van architect Bleijs, dat later een verzorgings tehuis werd, waar je aan bepaalde regels moest voldoen om er te mogen wonen.

We leren dat de Oudezijds Voorburgwal en Achterburgwal nieuwer zijn dan de Nieuwezijds voorburgwal. En wat we ook leren is dat de koeien huiden, waar de Oude Kerk op gebouwd zou zijn helemaal geen koeienhuiden waren, maar planken.

Op de Oudezijds Voorburgwal vinden we het schuilkerkje, dat nu ,Museum Amstelkring, heet of meer bekend, Ons Lieve Heer op Zolder,

Lopend in de klein straatjes tussen de Wallen vinden we, ik denk Bachus met de wijnranken, boven een mooi poortje.

Dick vertelt en vertelt en wij luisteren aandachtig, over de oude panden, die vaak door de Stichting van Hendrik de Keijzer op worden gekocht, en geheel in stijl worden gerenoveerd, zodat er toch nog heel veel moois voor ons behouden blijft.

We zien een bordje van het Blauwlakenblok, dit las ik erover: Het Blaauwlakenblok ligt nabij de Dam, tussen de Warmoesstraat, Oudezijds Voorburgwal, Sint Annenstraat en Sint Janssstraat. Het project draagt de naam Blaauwlakenblok omdat de langste steeg (Blaauwlakensteeg) vrijwel het hele blok doorsnijdt. In het Blaauwlakenblok liggen panden die bezit zijn van de gemeente Amsterdam en panden die in particuliere handen zijn. Het project Blaauwlakenblok betreft de panden van de gemeente Amsterdam.

Dan komen we bij de oude kerk, waar in de loop der tijden telkens een stukje aan werd gebouwd, naarmate de stad groeide. Ook de gevel steen van de Mariakapel zag er mooi uit. Het vertelde van de Blijde boodschap aan Maria, met het jaartal 1571. Tussen de keien van het Oude Kerksplein voor de oude kerk ligt een bronzen vrouwenborst, teder omvat door een mannenhand. Wel toepasselijk in deze buurt met zoveel ten toongesteld vrouwelijk schoon.

Door de Warmoestraat wandelden we richting Bijenkorf, eens woonde Vondel hier, maar die huizen zijn allemaal weg alleen een gevelsteen herinnert daar nog aan. We gaan richting Westerkerk om een orgel concert bij te wonen, zo konden we onze moeie voetjes uitstrekken en tegelijkertijd naar dat prachtige orgel luisteren. Dit was een waardige afsluiting van een interessante rondwandeling.

Dag 1 Vrijdag 20-6-’08 Naar Ierland met Hipo

Ik had weer eens verkeerd gelezen, ik las 7 uur bij de bus, maar er stond 10 voor 7, ik werd gehaald en kreeg de gele kaart. Niet echt, alles verliep verder goed, en om 8 uur zaten we al aan de koffie met gebak. Het was een prachtige nieuwe bus. Bij Calais gingen we met bus en al op de boot en in 1 ½ uur waren we al bij de krijtrotsen van Dover. Vandaar voorbij Londen in Swindon bij het Holiday Inn Hotel ,,Express,, Daar zouden we eten en overnachten. Alleen Cobi en Ria hadden samen een grand lit, en zo ook Ans en Ton, maar gelukkig konden de kamers worden geruild voor kamers met 2 bedden. Ik vind het hier wel koud, en als ik naar buiten kijk zie ik 3 hazen in het gras spelen. Morgen verder naar de Westkust en op de boot naar Ierland.

Dag 2 Zaterdag 21-6-’08 Londen naar Waterford Ierland

Vandaag gaan we naar het westen van Engeland, maar eerst over de brug naar Wales. Onderweg stopten we bij het weg restaurant. Ik had het geluk een klein kopje expresso te nemen, terwijl de rest een medium koffie nam. Ik heb er maar een foto van gemaakt, zo groot waren die koppen, gewoon niet te tillen. Het duurde een tijdje, voordat we op de boot konden. Wij vertrokken uit Pembroke Shire, maar wel een half uur te laat. Over 3 en half uur zouden we in Ierland aankomen. Die tijd hebben we met kletsen en rondwandelen doorgebracht. Buiten op het dek waaide het behoorlijk, maar binnen was het OK een beetje geschommel. Ton zat als enige van een glaasje wijn te genieten. De boot kwam in Rosslare aan met een uur vertraging, we hadden zeker tegenwind. Van daar reden we naar het hotel in Waterford, dat aan een rivier lag. Het eten smaakte goed, maar mijn glas wijn was nog niet leeg, dus bleef ik nog even nakletsen. Eigenlijk wilde ik nog helemaal niet naar bed, ik vroeg wat er in de Pub te doen was, daar was livemuziek, het was gewoon een echte Ierse Pub, en met mijn halve glaasje wijn in mijn hand, stapte ik naar binnen. Ik bleef bij de bar staan, en kwam in gesprek met Jack een aardige Ier. Ik mocht zeggen welke muziek ik wilde horen. En bij ieder nieuw liedje riep hij:,, This is for Isabella from Holland”. Jack bleek een goede danser te zijn, en we hebben heerlijk staan zwingen. Ik kreeg weer een flesje wijn. Zijn vriendin was geloof ik niet zo enthousiast, maar er waren nog genoeg Ierse schonen, zodat ik hem met een gerust hart achter kon laten, en naar mijn kamer kon gaan. De wijn spookte nog een beetje door mijn hoofd, dus heb ik niet zo goed geslapen.

Dag 3 Zondag 22-6-’08 Waterford naar Tralee

Vanuit het Dayshotel in Waterford had ik een mooi uitzicht over de rivier, Maar niet lang, want we gingen naar Tralee en er werd op mijn koffer gewacht. De weg was prachtig, al die verschillende kleuren groen, hier allemaal stukjes land afgebakend met struikgewas, dan weer zicht op een baai, die in de Atlantische Oceaan uitkwam. Dungarvan Harbour heette die baai. Ook land inwaarts zie je eb en vloed. We reden in Westelijke richting naar Midleton, waar de oude Jameson whisky fabriek stond en wij een rondleiding kregen in het Jameson Heritage Centre. Na een korte film kregen wij een rondleiding, en na afloop mochten 4 dames en 4 heren, het verschil tussen de verschillende whiskey’s proeven, Canadese, Schotse en Ierse whiskey. Ria deed dat natuurlijk met veel ervaring heel goed, waar ze dan ook een oorkonde voor kreeg. Daarna reden we verder naar het Blarney Castle met de kissing stone, dat wilde zeggen, dat we de steen achter over liggend moesten kussen, waarna we de gave van welbesrekendheid zouden krijgen, die steen was wel helemaal boven in de wand ingemetseld, dus we moesten er wel iets voor over hebben. Maar zie de foto, het is me gelukt. De bus stond alweer klaar om ons door een prachtige omgeving naar Tralee te brengen, naar ,,The Earl of Desmond Hotel,, Hier kregen we ook het diner en onze kamer. Wij waren zeker niet de enige, er waren nog meer groepen, maar alles was goed verzorgd.

Dag 4 Maandag 23-6-’08 Tralee

Stond ik toch al met mijn koffertje beneden bleven we nog een nacht. Ik had het natuurlijk weer niet goed gelezen. Vandaag hebben we een prachtige tour voor de boeg. Jammer genoeg goot het, maar na een korte rit konden we droog bij de ,,Red Fox Inn,, komen, waar de Irish Koffie al klaar stond. Het was er erg druk, en ik heb toch maar een gewone koffie genomen. Buiten lag een berg turf. Hier wordt nog sporadisch turf gestoken. Dit is weer echt zo’n bus plaats, maar wel heel leuk met de wanden en het plafond vol gehangen, met allerlei zaken. Dit keer zaten we voorin de bus, zodat ik al die prachtige vergezichten goed kon nemen. We reden een poos vlak langs de zee, of liever gezegd de Atlantische Oceaan. Bij een fotostop stond dan ook iedereen te knippen. Bij Waterville hebben we in een heel leuk zaakje, Peter’s cafe heette het, geluncht. Kleine broodjes, muffins, die de man zelf bakte. Echt een vissers plaatsje. Charly Chaplin stond er ook met zijn vriendin (kersvers). Veel muurtjes van stapel stenen, en in de verte de bergen van de Ring of Kerry, waar we al snel waren. Daar waren mooie vergezichten met palmbomen en exotische planten, onder andere 2 mtr hoge rode bellen fuchsia’s, dat komt door de warme Golfstroom, daardoor is het ’s winters tussen de 5 en de 9 graden. Het is dan ook een subtropisch klimaat, maar ik vind het nat en koud. Toen we weer stopten ben ik omhoog geklommen en heb het uitzicht van bovenaf bekeken. Er zat een man met 2 geiten en een lammetje en nog een kat in een emmertje. Als je er een foto van maakte moest je hem iets geven. Ach, zo probeert iedereen wat te verdienen. In Kenmare Stonden leuke gekleurde huizen met prachtige uithangborden. Daar stond ook de Holy Cross Church met prachtige glas in lood ramen, waarvan de grootste in München was vervaardigd. Via Sneem Kwamen we bij het Nationaal Park, waar in de 19^de eeuw Koningin Victoria en haar hofdames, van het uitzicht over de meren van Killarny, had genoten. Sindsdien heette het daar dan ook ,,Lady’s View,, Verder reden we door dat mooie bos, waar we zelfs nog een paar fietsers tegen kwamen. De bus paste maar net door het tunneltje. En zo kwamen we weer bij ons hotel in Tralee, waar ’s avond muziek en dansen was.

Dag 5 Dinsdag 24-6-’08 Tralee Lisdoonvarna

Vandaag gaan we weer verder via leuke dorpjes, en een koffiestop bij een prachtige gelegenheid met mooi betegelde toiletten en binnen glas in lood ornamenten. Het landschap is wat vlakker en wat geler dan gisteren. Zo kwamen we bij het Bunratty Castle uit de 15-16 eeuw met een openlucht museum, dat een beeld gaf van het leven in het begin van de 20^ste eeuw. Compleet met huisjes pub, school, een heel dorp. Maar na 2 uur wandelen was mijn hoofd vol en mijn maag leeg, maar in de thearoom was dat snel verholpen Toen ik boven op het kasteel stond, jawel alle trappen weer op gelopen, waaide er een harde ijskoude wind, dus 1 fotootje gemaakt en weer naar binnen. Net voor de regen. zaten we weer in de bus. Daarna viel ik aldoor in slaap en kan ik er niets over vertellen, totdat we bij het Hydro Hotel in Lisdoonvarna aankwamen. Ik moest een hele lange gang door, en de kamer was klein, maar wel gezellig. Het eten was er beter dan in de voorgaande hotels, maar ook weer 2 á 3 groepen achter elkaar. ’s Avonds zou er net als gisteren muziek zijn, en om half 10 ben ik een kijkje gaan nemen. Alle Fransen dansten, sommige oud en gebocheld, zo ontroerend lief, zoals die dansten. En geen Hollander op de dansvloer. Ik heb toen eerst met 2 Franse dametjes gedanst, en daarna zowaar met een Ier, die heel goed danste.Daar heb ik verder de hele avond mee gedanst. Van ballroom tot rock en roll. Nog een kusje in de gang, en toen heb ik hem maar terug gestuurd, want hij werd wel erg enthousiast. Maar het was leuk.

Dag 6 woensdag 25-6-’08 Lisdoonvarna

Na een heerlijk heet bad kon ik de dag weer aan. Het ontbijt werd dit keer uitgeserveerd. Van daag gingen we naar de Cliffs of Moher. Het was weer groen en heuvelachtig. Er staan veel nieuwe huizen. Soms gesierd met veel beelden, mooi of niet mooi. Ook de prachtige versierde gevels zijn de moeite waard. In de heuvels zien we veel gestapelde muurtjes als afscheiding tussen de akkers. Dan zijn we bij de Cliffs, de hele weg is met stenen platen afgezet, zodat niemand naar beneden kan rollen. De wind is stormachtig en er is haast niet tegenop te tornen. Stijl uit de Oceaan rijzen de Cliffs op. Het water beukt tegen de rotsen, prachtig dat natuurgeweld. De toren mochten we niet op, die was afgesloten, maar goed ook, we waren er anders beslist afgewaaid. Ook de andere kant gaf een mooi beeld. We gingen tot het bord, met please do not go beyond this point, dat was het einde. In de wei lag alles bij elkaar, moeder koe, het kalfje, en zelfs pappa stier met z’n dikke kop en een ring door zijn neus. Er was een prachtig bezoekers Centrum, met een tentoonstelling en een film over de Cliffs. Net of je er zelf overheen vloog en dan weer het water indook. Ik werd er wel een beetje draaierig van.

De weg terug naar het hotel ging snel. Daar even uitgerust van al dat geklim, en dan het dorp in. Veel was er niet. Een piepklein plein met wat beelden, wat hotels en een pub en een kerk, o, ja De Spar, niet te vergeten. Wel een heerlijke pizza gegeten, en weer terug naar het Hotel. Lekker op bed gelegen met 1 oog naar de TV. Natuurlijk heerlijk ingeslapen. Na het diner zaten er alweer verschillende TV te kijken, voor de halve finale tussen Turkije en Duitsland, maar wij gingen het dorp in naar de Ierse muziekavond. 3 Meisjes met een gitaar, een harp en een keyboard, die er prachtig bij zongen. Er kwamen steeds meer mensen van onze groep en ook de Franse groep. Zo’n avond is zo voorbij. In het Hotel heb ik nog een foto van die lange gang gemaakt, want zo lang had ik nog nooit gezien!

Dag 7 Donderdag 26-6-’08 Lisdoonvarna Hydro Hotel

Na het ontbijt met ons ploegje het dorp in, op zoek naar de viswinkel. Buiten een grote vis van mosaic, binnen een winkel met allerlei heerlijke zaken, maar we kwamen eigenlijk om het filmpje over het roken van de zalm te zien. Dat was best interresant. Ze verkochten er ook regenjacks, en dat was niet overbodig, want toen we weer naar buiten stapten plensde het van de regen. Gauw een koffie zaakje opgezocht, en dan naar het Hotel, waar mijn kamer steenkoud was. Dan maar beneden wachten, want om 1 uur gaan we de Burren verkennen met een vriend van Geer-Jan, die hier al 8 jaar woont.We reden eerst langs de kust, over hele smalle wegen waar je wel 100 km mag rijden, maar niet kan. Een bus als tegenligger, is echt een probleem. Achteruit, een beetje vooruit, heel langzaam,en een beetje opzij, ’t is gelukt. We kunnen weer verder, en zo kwamen we bij het Burrenhouse, daar kon je lunchen, maar er was ook een prachtige dure winkel bij, met aparte kleding. Buiten stond een bronzen pelikaan. Door het sub-tropische klimaat vind je hier ook heel veel verschillende dier en planten soorten. Ook met wegwijzers zijn de Ieren goed, het liefst allemaal bij elkaar aan 1 paal.

Het landschap is vol rots stenen en kalksteen, waarin in de loop der eeuwen de kalk weer tussen uit is geslepen, zodat er gleuven en putten zijn ontstaan, waardoor het water wegsijpeld en ergens anders weer als een meertje of riviertje te voorschijn komt. Er zijn nog streken waar Cealic wordt gesproken, een moeilijke taal, die op geen enkele taal lijkt. Het wordt verplicht op school onderwezen, hoewel hier geen leerplicht bestaat, gaan de meeste kinderen wel naar school. We gingen langzamerhand van de zee af, en kwamen bij de Dolmen, die 3500 B.C. daar neergezet waren. Het gaf wel een bepaald gevoel, maar jammer genoeg begon het weer te gieten. In het Hotel gekomen was mijn kamer gelukkig weer warm. Na het diner mee naar de Ierse Pub, waar de muziek pas om half 10 begon. Ik ben terug gegaan en heb in het Hotel voetbal gevolgd, 3-0 voor Spanje, ook leuk ,alleen jammer voo Hidding. Weer terug naar de Pub, waar de muziek al was begonnen. Het was er druk, gezellig, en er waren er veel van onze groep. De muziek was vrij eentonig, maar toch wel leuk. Een viool een soort arcodeonnetje en een gitaar, maar om 11 uur was het echt tijd om terug te gaan. Morgen vroeg op half 8 ontbijt , om half 9 vertrek

Dag 8 Lisdoonvarna – Dublin 27-6-‘08

We reden eerst richting Galway. Ons groepje had de plaatsen vooraan veroverd. Ik zat lekker rustig iets verder op mijn bankje alleen, waar ik af en toe lekker kon indutten. Met 1 koffie stop reden we recht door naar Dublin, waar we onze ogen uitkeken naar de hoeveelheid stadsbussen, die er rond reden. We kregen een Engels sprekende gids erbij, maar ze sprak Duits. Die ons alles over Dublin vertelde. De vlag van Ierland is oranje, groen, geel.
Van de studentenhuizen naar de Universiteit loopt een brug dwars over de straat, en in de bodem lopen alle kabels voor de P.C.’s. Dan zien we een prachtige pub, die ieder jaar een prijs wint met zijn hanging baskets. En een bankgebouw met een gouden bol ervoor. In een brandweerwagen zitten ze een ijsje te eten, dat is ook blussen. Ook een stuk oude stadsmuur is nog te zien. De lantaarns zijn juweeltjes. Bovenop 3 shamrocks (klavertjes) en de stelen vormen de harp. De klaver en de harp zijn de symbolen van Ierland. Händel leefde lange tijd in Dublin en schreef zijn Messias in de Cathedraal van Dublin. Daar bouwde hij dus zijn trappenhuis van Halleluja’s naar de hemel. De rivier Liffey, die dwars door Dublin stroomt, staat met de zee in verbinding en heeft dus eb en vloed. De rondvaart boten kunnen alleen uitvaren als het tij in het midden tussen eb en vloed zit, want anders lopen ze vast of ze komen niet onder de bruggen door. Als je over mag steken, zie je op een groot bord, door middel van kleine lampjes, een figuur lopen. Met Geer Jan onze gids gingen we mee naar de binnenplaats van het Trinity College. Er stonden prachtige gebouwen met pilaren omheen. Daar bevond zich ook het boek van de Kelts, geschreven in # 900. Het is de Bijbel. Om het goed te houden slaan ze iedere dag een bladzij om. Hier hebben ze ook een grappige manier van reclame maken. Staande in karretjes op 2 wielen. Dan het beeldje van de veel bezongen Molly Malone. Als we eindelijk weer allemaal in de bus zitten moeten we nog een klein stukje over de tolweg rijden, en dan komen we bij een immens groot Resort met verschillende hotels. Wij gingen naar City-West Hotel. Mooie kamers, lange gangen en schitterende lampen in de eetzaal.Het eten was prima, alleen moesten wij ons haasten, want voor Ierse begrippen waren wij laat. Morgen om half 5 op, dus nu moet ik echt gaan slapen, want we gaan met de boot naar England. Ja, het einde van de vakantie nadert!

Zaterdag 28-6-’08 Van Dublin naar Londen

We stonden allemaal in de hal, waar de koffie al klaar stond met een ontbijt pakketje. Dat moest wel om op tijd bij de boot te komen. We varen naar Holyhead in Nord-West Wales. Er waren veel jongelui aan boord, ik denk door het week-end.
Ria en Cobi waren verstandig en lagen heerlijk te slapen. Na ongeveer 3 uur waren we in Wales. Jammer dat we er zo snel doorheen reden, want het was prachtig met beekjes en watervallen. We stopten even bij zo’n waterval en later bij een leuk dorpje voor een koffie stop. Toen moesten we nog wel 300 km rijden. Onderhand konden we op de TV naar Tineke Schouten kijken. Dat was leuk. We sliepen weer in een Oneday hotel, maar niet zo leuk, als in Swindon. Het eten was ook iets minder. De kamer wel ruim. Morgen 7 uur ontbijt.

Dag 10 Van Londen naar Landsmeer

Vroeg ontbijt en snel weg naar Dover. Door een wegomlegging moesten we flink doorrijden, maar we waren ruimschoots op tijd voor de boot, die niet met trossen vast lag, maar met magneten, die zich langzaam losmaakten. Dan lieten we de kalkrotsen achter ons. Het was heel druk op de boot, zeker omdat het Zondag was. Al gauw werd het op het dek te koud, en begon het rondhangen beneden. Ongeveer anderhalf uur. En daar kwam Calais in zicht, eerst de haven en daarna ook het stadje zelf, alleen wij moesten nog wachten, totdat we naar de bussen konden. Ja, je gelooft het niet, de zon scheen zowaar. Dat was in ieder geval een goed welkom. Nog een gezamenlijk diner, en daarna werd iedereen weer afgezet, waar hij opgestapt was. Na een prachtige reis waren wij weer thuis. Ook fijn!

De Keukenhof

We gingen met 8 leden van de Culturele Club op een mooie dag naar de Keukenhof

Verbouwing Rijksmuseum 8-2-'08

Bij het huisje in de tuin van het Rijksmuseum werden we verwelkomt, en daar konden we meteen de maquette bekijken van hoe de verbouwing er uit ging zien als het klaar zou zijn.

Het midden gedeelte werd leeg gemaakt alle bouwsels die er in de loop van de tijd bij waren gebouwd waren al verwijderd en in het midden werd apart geheid, maar we moesten eerst beschermende kleding aantrekken, dus een hel geel jack grote werkschoenen en natuurlijk een helm. Wie die niet opzette kon onmiddellijk vertrekken. Alles was kaal en geen schilderij hing er meer.

De vroegere architect, Pierre Cuypers had mooie wandversieringen aangebracht, die allemaal waren overgeschilderd. Die kwamen nu weer te voorschein en werden gerestaureerd waar dat mogelijk was. We konden goed zien dat er nog heel veel te doen was en dat het nog wel een paar jaar zou duren voor we onze Nachtwacht weer konden bekijken. Jammer genoeg mochten er binnen geen foto’s worden gemaakt, zodat we de prachtige wenteltrap in de mooie bibliotheek ook niet kunnen tonen.

Al met al was het een leerzame rondleiding

Chinees Nieuwjaarsfeest bij de Waag

Met een stuk of 5 van onze Culturele Club gingen we naar het Chinese Nieuwjaarsfeest bij de Waag
We waren eigenlijk veel te vroeg, mooie gelegenheid dus om de Schreierstoren eens van binnen te bekijken en daar een kopje koffie te nemen. Zo gesterkt gingen wij weer op pad. Nog steeds veel te vroeg kwamen we bij de Waag. waar de stalletjes met Chinese hebbedingetjes net werden opgezet. Er stond ook een hele grote tent, waar binnen van alles zou gaan gebeuren.
Ik heb er heerlijk rondgestruind en ben om #2uur naar de verjaardag van mijn schoondochter gegaan, met een goud varkentje voor mijn kleinzoon

Er werd binnen in de tent Chinese muziek gespeeld op Chinese muziek instrumenten, wat misschien vreemd voor onze Westerse oortjes klonk, maar toch heel mooi.

Ik stond wel niet zo goed, maar kon het toch volgen. Een voor een gaven de jongens en ook meisjes een uitvoering van de verschillende vechtsporten, waarbij behendigheid en lenigheid op de eerste plaats stonden

Het eindigde met vuurwerk, veel lawaai en veel rook

vuurwerk

Stokgevecht

Expositie van Sigrid Palstra

Met z’n drieeen gingen we op pad, Ann Goede, Betty Sneeboer, en ik (Isabel), naar Oostzaan en wel naar de Stijfselschuur. Dat was niet om te stijfen, maar we stonden wel stijf van bewondering voor Sigrid Palstra , die hier een expositie hield.

Abstracte en min of meer realistische doeken wisselden elkaar af. Vooral haar prachtige kleuren oogsten veel bewondering. Ook Truus maakte haar opwachting.
De stijfselschuur best een ludieke plek, en heel gezellig als je met een klein groepje onder het genot van een kopje thee nog even na blijft kletsen.

Er staat nog steeds een doek in mijn geheugen gegrift, een gezicht op het water met lichtjes in de verte bij avond, zo zag ik in mijn jeugd het IJsselmeer, als we ’s avonds naar Volendam zijlden, diepblauw van kleur.

Ik was zo onder de indruk, dat ik helemaal vergat foto’s te nemen. Gelukkig waren we nog niet ver weg, en dus als een haas teruggefietst. Iedereen weer bijeen getrommeld en de foto’s gemaakt. Echt een mooie expositie!